Сінія — ізатэрмы пры тэмпературы, ніжэйшай за крытычную. Зялёныя ўчасткі на іх — метастабільныя станы.
Участак злева ад пункта F — звычайная вадкасць. Пункт F — пункт кіпення. Прамая FG — раўнавага вадкай і газападобнай фазы. Участак FA — перагрэтая вадкасць. Участак F'A — расцягнутая вадкасць (p<0). Участак AC — аналітычны працяг ізатэрмы, фізічна немагчымы. Участак CG — пераахалоджаная пара. Пункт G — пункт расы. Участак справа ад пункта G — звычайны газ. Плошчы фігуры FAB і GCB роўныя.
Чырвоная — крытычная ізатэрма. K — крытычны пункт.
Блакітныя — звышкрытычныя ізатэрмы
Перагрэтая (метастабільная) вадкасць - вадкасць, нагрэтая вышэй тэмпературы кіпення. Перагрэтая вадкасць з'яўляецца прыкладам метастабільнага стану, у шэрагу энергетычных і тэхналагічных рэжымаў выклікае такія спецыфічныя дынамічныя з'явы, як выбуханебяспечнае закіпанне за кошт назапашанага цяпла, няўстойлівасць паверхні падзелу вадкасць-пара, фарміраванне фронту фазавага пераходу.
Існаванне перагрэтых (метастабільных) станаў звязана з абцяжараным пачатковай стадыі фазавага пераходу першага роду. Перарывісты характар пераходу (, ; тут - удзельная энтрапія, - удзельны аб'ём) выключае магчымасць ператварэння адначасова ва ўсёй масе рэчывы паблізу раўнавагі. Фазавы пераход пачынаецца ў асобных «пунктах» аднастайнай сістэмы, гэтыя пункты павінны задавальняць умове ( — радыус зародка, — радыус крытычнага зародка) - тады рост новай фазы суправаджаецца змяншэннем тэрмадынамічнага патэнцыялу.
Характарыстыкай патэнцыйнага бар'ера, які трэба пераадолець зародку для дасягнення крытычнага памеру, ёсць праца утварэння крытычнага зародка:
дзе
— аб'ём крытычнай бурбалкі,
— радыус крытычнай бурбалкі,
— ціск пару на лініі насычэння (пры дадзенай ),
— ціск у вадкасці,
— уздельны аб'ём вадкасці,
— удзельны аб'ём пара.
таксама можна запісаць праз раўнаважкія ўласцівасці:
где — каэфіцыент паверхневага нацяжэння.
Прыклады
Аргон, атмасферны ціск:
Тнасычэння = -186 °C
Тдасягальнага перагрэву = -142 °C.
Як бачна, на вопыце дасягаецца перагрэў ў 44 градуса.
Вада дазваляе ўстойлівы перагрэў да 200 °C. Нагрэтая да 300 °C вада можа існаваць у вадкім стане пры атмасфэрным ціску на працягу часу парадку мікрасекунд.