Завіхранасць — уласцівасць руху вадкасці або газу, пры якім у асяроддзі існуюць «віхры» — элементы аб'ёму, якія верцяцца. Колькаснай мерай завіхранасці служыць ротар скорасці ; ω называюць псеўдавектарам віхра або проста завіхранасцю. Рух з ненулявой завіхранасцю называецца віхравым рухам, у адрозненне ад патэнцыяльнага.

Эквівалентнай мерай завіхранасці, больш зручнай у тэарэтычных пабудовах, з'яўляецца антысіметрычная частка тэнзара градыента скорасці . У дэкартавых каардынатах ,, сувязь кампанент вектара і тэнзара даецца выразамі

У вязкай вадкасці адбываецца выроўніванне — дыфузія лакалізаваных завіхранасцей, прычым ролю каэфіцыента дыфузіі іграе кінематычная вязкасць вадкасці . Эвалюцыя завіхранасці вызначаецца ўраўненнем

Завіхранасць звязана з функцыяй току праз аператар Лапласа:

Літаратура



Гэты артыкул выкарыстоўвае матэрыял з Вікіпедыі артыкула Завіхранасць, які вылучаецца пад Creative Commons Attribution-Share-Alike License 3.0.