Wyprowadzenie
Wychodzimy od równania Naviera-Stokesa (NS) dla układu obracającego się ze stałą prędkością kątową
:

gdzie:
– promień (prostopadły do osi obrotu
),
– człon związany z siłą Coriolisa,
– człon związany z siłą bezwładności,
Założenia
płyn nieściśliwy
przepływ stacjonarny
duża prędkość obrotowa, co implikuje że siła Coriolisa jest względnie duża, a więc człon adwekcyjny
jest zaniedbywalnie mały (inaczej: liczba Rossbiego jest mała tj:
).
człon związany z siłami masowymi jest polem potencjalnym o potencjale 
lepkość jest zaniedbywalnie mała (przepływ nielepki)
Teza
Dowód
Wykorzystując założenia 2, 3, 5, równanie NS upraszcza się do postaci:

Zauważmy, że (korzystając z własności iloczynu wektorowego) można przedstawić siłę bezwładności jako gradient pewnego pola skalarnego:

gdzie
. Zatem człon związany z siłą bezwładności jest pewnym polem potencjalnym.
Jak wiadomo, rotacja z pola potencjalnego jest równa zero, w związku z czym dokonując rotacji dla obydwu stron równania NS pozbędziemy się członu ciśnienia, sił masowych(założenie 4) oraz bezwładności – gdyż są to pola potencjalne – i dostaniemy równość:

Dzieląc równanie obustronnie przez 2 i rozpisując lewą stronę równania zgodnie z wzorem na rotację iloczynu wektorowego otrzymamy:

A ponieważ
jest wektorem stałym wiec
. Uwzględniając ponadto założenie 1, po lewej stronie powyższej równości pozostaje tylko:

zatem otrzymaliśmy tezę.