Wzór Manninga (formuła Manninga) – wzór określający prędkość średnią cieczy płynącej w przekroju koryta zwartego, otwartego, w którym ruch cieczy jest jednostajny. Żeby zastosować wzór koryto musi spełniać następujące warunki:
- pryzmatyczność (stały przekrój poprzeczny na długości);
- stałość spadku podłużnego;
- zwierciadło wody równoległe do dna kanału i linii energii;
- stałość współczynnika szorstkości na długości.
, gdzie:
– promień hydrauliczny
;
– pole wypełnionej wodą części koryta
;
– spadek hydrauliczny
;
– współczynnik szorstkości przekroju
.
Współczynnik szorstkości
Stanowi informację o wpływie koryta na opory ruchu. Zmienia się wraz z głębokością. Zależy od kształtu i materiału z jakiego zbudowane jest koryto. W przypadku zmienności współczynnika na obwodzie można obliczyć go jako średnią ważoną, gdzie wagi poszczególnych odcinków to ich długości. Przybliżone wartości współczynnika pobiera się z tablic. Wartości średnie wahają się od 0,01 dla wyjątkowo gładkich powierzchni takich jak szkło lub emalia do 0,1 dla odcinków kanałów naturalnie zarośniętych, zaniedbanych, z dużą ilością traw i krzaków.
Promień hydrauliczny
Stosunek pola powierzchni przekroju strumienia cieczy do długości obwodu przekroju, na którym ciecz styka się ze ścianką przewodu. Wzór ogólny ma postać:
.
Przekrój prostokątny:
, gdzie:
– szerokość koryta
;
– poziom wody w korycie
;
Przekrój trapezowy:
Nachylenie skarp wynosi 1:m1 i 1:m2.
, gdzie:
– szerokość zwierciadła wody
;
– nachylenie skarp
;
– poziom wody w korycie
.
Przekrój trójkątny:
Nachylenie obu skarp wynosi 1:m.
, gdzie:
– poziom wody w korycie
;
– nachylenie skarp
.